İbn Tufeyl (veya İbn Tufayl), 12. yüzyılda Endülüs İslam dünyasında yaşamış bir filozof, doktor ve bilim insanıdır. Tam adı Muhammed bin Abdullah bin Tufeyl el-Kurtubi’dir. İbn Tufeyl’in en ünlü eseri “Hayy ibn Yaqzan” (“Hayy ibn Yakzan”) adlı felsefi romanıdır.
İbn Tufeyl’in felsefi düşüncesi, genellikle “Hayy ibn Yaqzan” adlı eseriyle tanınır. Bu eserde, bir adada doğaüstü yollarla büyüyen ve düşünme yeteneği kazanan bir çocuğun hikayesi anlatılır. Bu çocuk, yalnızca gözlem ve akıl yoluyla evreni ve insan doğasını keşfeder. İbn Tufeyl, romanında, insanın doğal olarak bilgi edinme ve anlama yeteneğine sahip olduğunu ve bu yeteneğin eğitim ve deneyimle geliştirilebileceğini savunur.
İbn Tufeyl’in felsefi görüşleri arasında, insanın doğal olarak akıl yoluyla evreni anlama yeteneğine sahip olduğu ve bu yeteneğin eğitim ve deneyimle geliştirilebileceği vurgulanır. Ayrıca, İbn Tufeyl’in eserlerinde, din ve felsefe arasındaki ilişkiyi keşfetme çabası da dikkat çeker.
İbn Tufeyl’in felsefi romanı, Ortaçağ İslam dünyasında ve sonrasında Batı’da da büyük ilgi görmüştür. Bu eser, İslam felsefesi üzerine yapılan tartışmalara ve felsefi roman türünün gelişimine katkıda bulunmuştur.